خط سوم

من خوب نیستم... برگرد و شانه هایت را برای گریستن به من بده...برگرد و دستهایم را بگیر و بگذار به نیروی جادویی انگشتانت تکیه کنم... برگرد و ببین چگونه در سوگ دایی جوان و ناکامم بغض و اشک امانم را بریده...برگرد و بگو که هستی و من بدانم پس از خواب ابدی عزیز از دست رفته ام کسی پا به پای شبهای من بیدار است ... برگرد و بگو سنگ صبورم می شوی... بگو که اگر دایی عزیزم رفت تو امده ای..بگو  قلبم را با تمام غصه هایش بغل می کنی...  بگو... منکه رفتن تو را با بودن او تاب آورده بودم در نبود او و نیامدن تو چه کنم؟چیزی بگو و آرام جانم باش...   بپرس بپرس این چند روز را چگونه زیسته ای بی نفس؟ خط سوم...

نخستین مجموعه شعر نو مینامهرآفرین با عنوان گوش ماهی توسط انتشارات آنوشا به چاپ رسید.

وعده دیدار شعرهای این مجموعه در نمایشگاه بین المللی کتاب شهرآفتاب بخش ناشران عمومی سالن سه3 راهرو یک 1غرفه هشت8  نشر ملینا 

 

خط سوم...

پروانه اگر شدی،پریدنت کافی نیست

از پیله ی زندگی ،بریدنت کافی نیست

وقتی که دلت اسیر حرف مردم باشد

شمعی که نفس نفس چکیدنت کافی نیست...

"مینامهرآفرین"1395/02/27

خط سوم...

شبیه قایقی بی مقصد

بر رودی آشنا شناور

پیاده

در خیابان خاطره هایی به طعم لیمو٬ ترش

 

کافه

چون کاخ باشکوهی

همانجا نشسته بود

هزاربار برگشتم

نِگَریستم

گِریستم

برای روزهایی که غرق تو بودم...

«مینامهرآفرین»۱۳۹۵/۰۲/۳۰

 

خط سوم...

پیوسته مرا به سوی خود می خوانی

 

ای باغ!مرا درخت خود می دانی

 

آغوش تو گسترده به روی همگان

 

ای وای برآن گل که ز خود می رانی

 

«مینامهرآفرین» 

 

 

خط سوم...

ایستاده

در سیاهیِ تمامِ جبهه های جنگ

یک پیاده 

در سپیدیِ تمامِ سالهای صلح

دیگران، به فکر کیش و ماتِ شاه

او 

شهید حفظ مرزهای سرزمین خویش...

 

خط سوم...

نهالی بودم

درآستانه ی پیوند!

در آغوشم کشیدی

با شاخه های کُهنسالت

- دسته های تبر- 

کمرم شکست

و دیگر پرنده ای

بر قامت خمیده ام

نزیست...                          مرداد 95

خط سوم...

پرده ها کنار رفت

رازها

مثل روز روشنی

در میان چشمهای خیره

فاش شد

دستها

صورت درخت را نشانه رفت

آخرین پرنده از نیاز شاخه ها پرید

اشک

صحنه را به سیل

شُست

هیچکس نمانده بود

جز خدا که با تمام عشق

محو تحسین و تماشا شده بود... 

1395/05/26

خط سوم...

ای 

گیسوانت،

            خوشه های گُلابتون

چهره ات،

               مزارعِ گندمگون

و چشمهایت،

   شراره های سرکشِ خورشید!

برخیز و با رقص خیشت

دشتِ عشق را شخم بزن

و در چین های دامنِ خاکی ات

بذر پائیز بنشان...

مترسک ها

 از بوسه های داغِ تو

    وارفته اند و خاموشند...

خط سوم...

گاهی همینطوری بی هوا ناگهانی دلت تنگ می شود... دلتنگ آدمهایی می شوی که اگر بخواهند هم نمی توانند  در زندگیت باشند اگر بخواهی هم نمی توانی در زندگیشان باشی اگر بخواهند و بتوانند هم نمی خواهی که در زندگیت باشند اگر بخواهی و بتوانی هم نمی خواهند در زندگیشان باشی زندگی به طرز عجیبی پر از ناخواسته ها شده و نمی دانم چرا یکی پیدا نمی شود که هم تو بخواهی و هم او بخواهد و هم تو بتوانی و هم او بتواند... انگار چرخ زندگی با همین می خواهم و نمی خواهد ها می چرخد! کسی چه می داند شاید اگر این همه خواستن و نتوانستن و ناخواسته توانستن ها نبود، دیگر هیچ کس انگیزه ای برای ایجا خط سوم...

من خوب نیستم... برگرد و شانه هایت را برای گریستن به من بده...برگرد و دستهایم را بگیر و بگذار به نیروی جادویی انگشتانت تکیه کنم... برگرد و ببین چگونه در سوگ دایی جوان و ناکامم بغض و اشک امانم را بریده...برگرد و بگو که هستی و من بدانم پس از خواب ابدی عزیز از دست رفته ام کسی پا به پای شبهای من بیدار است ... برگرد و بگو سنگ صبورم می شوی... بگو که اگر دایی عزیزم رفت تو امده ای..بگو  قلبم را با تمام غصه هایش بغل می کنی...  بگو... منکه رفتن تو را با بودن او تاب آورده بودم در نبود او و نیامدن تو چه کنم؟چیزی بگو و آرام جانم باش...   بپرس بپرس این چند روز را چگونه زیسته ای بی نفس؟ خط سوم...